Miejscowości regionu
Zapraszamy do naszych miejscowości tworzących regionalne produkty.
Gmina Neuhausen Spree
Składa się z 15 historycznie różnorodnych miejscowości i rozciąga się po obu stronach urokliwej rzeki Sprewy. We wnętrzu ziemi skrywają się zazwyczaj złoża węgla brunatnego, drugiego łużyckiego pokładu złóż. W zwyczajach i tradycjach dzisiejszych miejscowości, zamkach i dworkach, zabytkach budowlanych i innych pomnikach odzwierciedla się znaczna część historii Gminy i jej miejscowości. Przy jedynej zaporze wodnej Brandenbrugii – Zapora Spremberg – znajdują się pola kempingowe SpreeCamps Bagenz i Klein Döbern. Oba te pola leżą wśród przepięknego krajobrazu bezpośrednio nad wodą, gdzie można wynająć domki i małe chatki fińskie. Naturalnie można tu przyjechać też z namiotem, kamperem lub z przyczepą campingową. Na miejscu znajdują się sklepy, restauracje i kawiarnie oraz kreatywne place zabaw. Oprócz możliwości kąpieli, łowienia ryb, pływania kajakiem i żeglowania możemy wypożyczyć rower. Miłośnicy koni znajdą coś dla siebie w okolicznych stadninach koni, które oferują różnorodny program. Znajdujące się w Gminie centrum sportów lotniczych Neuhausen oferuje różnorodne zajęcia oraz przeloty turystyczne. Do miejscowości Drieschnitz zaprasza nowo otwarte pole golfowe a bezpośrednio przy plaży w Döbbern znajduje się park linowy dla odważnych urlopowiczów.
Łużycka nazwa Biedrichojce, (niem. Friederdorf), wieś szeregowa z 3-ma równoległymi drogami. Leży na starym łużyckim szlaku – na wschodzie wsi znajduje się grodzisko z VIII w. Książe Henryk Brodaty lokuje tu kościół romański – przełom XII i XIII wieku, o charakterze obronnym. W 1432 r. Johann Biberstein a w 1442 r. Wacław Biberstein sprzedają część wsi Henrykowi Gablenzowi. W 1494 r. jej właścicielem jest Kasper Jauernitz i Balzer Zabelitiz a w 1508 r. Hans von Unwürde. Od 1683 r. pojawiają się Gersdorfowie, następnie Zagonscheck, von Sackowie i von Wolfowie.
Biedrzychowicki kościół pw. Podwyższenia Krzyża Św. jest jedyną w powiecie świątynią w stylu romańskim (półkolista absyda, półkoliste łuki okien). Zbudowany z kamienia polnego, a obramienia otworów z cegły. Biedrzychowice są jedną z piękniejszych wsi żarskich, w kotlinie Szyszyny, wijącej się w głębokich wąwozach. W 2002 roku wytyczono tutaj 2,5 km ścieżkę Przyrodniczą „Dolina Szyszyny”.
Ścieżka zaczyna się tuż za Bieniowem. Biały prostokąt z żółtą przekątną na drzewie przydrożnym zaprasza do lasu. Dróżka leśna w prawo prowadziła do starego młyna nad Szyszyną. Szyszyna niczym miniaturowa Amazonka zbiera wody spod Surowej, Bieniowa, Białowic, Łukaw i Roztok. Po 70 metrach docieramy do wzniesienia na którym widoczny jest bardzo czytelny, owalny wał ziemny wczesnośredniowiecznego grodziska z VIII wieku. Szerokim Łukiem schodzimy w głęboki wąwóz Szyszyny. Widzimy naturalne i sztuczne sposoby odnowienia lasów, rodzaje zrębów, sadzonki lasu mieszanego. Na skraju dawnej polany, nad brzegiem ruczaju, wśród urozmaiconej (czasem endemicznej) roślinności łatwo dostrzec mnogość ptaków leśnych – dzięcioły, świergotki drzewne, jemiołuszki, rudziki, kosy, sikorki, bogatki, czubatki, wilgi, czyżyki, zięby, gile, kukułki, sójki i gawrony. Idąc gęsto oznakowaną ścieżką nad urwistym brzegiem meandrującej Szyszyny mamy możliwość ocenić znaczenie wody dla świata przyrody (jej działalność erozyjną i akumulacyjną). Nieco dalej, na stanowisku zlokalizowanym na oczku wodnym, w terenie zabagnionym stworzono możliwość obserwacji roślinności wilgociolubnej i płazów. Przechodząc mostem na drugi brzeg, wśród mieszanego starodrzewu (z przewagą złocistych buków) dochodzimy do zabudowań biedrzychowickich. Wysokim wałem rzecznym dochodzimy do zabytkowego parku a pierwszym napotkanym drzewem jest potężny dąb (prawie 6 m obwodu). Przy nim kamienna tablica i kamienny krąg. W parku rośnie sześć pomnikowych dębów, klon pospolity (obwód 350 cm), kasztanowce i sosna czarna. Po pałacu pozostały fundamenty. Ścieżka kończy się przy drodze asfaltowej, po której prowadzi szlak turystyczny „żółty” Lubsko – Gorzupia. Na północ od Biedrzychowic znajduje się największe w województwie torfowisko tzw. Błota Białowicko – Guzowskie (przyszły rezerwat przyrody).
We wsi zobaczymy także zabytkowy dom mieszkalny (naprzeciw kościoła) szachulcowy z 1789 r., pomnik mieszkańców, którzy zginęli podczas I wojny światowej i zbór ewangelicki (nieczynny) na zachodnim krańcu wsi.
Warto zobaczyć też znajdujące się w Biedrzychowicach pomniki przyrody.
Warto zobaczyć:
– Kościół Romański XIII wiek (jedyny w powiecie żarskim),
– Zabytkowy Park Wiejski,
– Ścieżka Przyrodniczo – Krajoznawcza Dolina Szyszyny,
– Prywatne Muzeum Krajoznawcze Barbary i Mariana Motyl,
– Pomnik niemieckich żołnierzy z I wojny światowej.
Bieniów
Pierwsza polska nazwa Benawa, łużycka Benow, Benin, (niemiecka Benau), stara wieś łużycka, zreformowana na początku XIII wieku w 80-łanową łańcuchówkę. Pierwsza wzmianka „Benyn” z 1329r. Jako lenno należała do rodów rycerskich: Richterów (1420 r.), Unwurde (1508 r.) i Markiszów. W 1721 r. zbudowanu tu browar.
Do lokalnych atrakcji należy kościół z Parafią pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, wczesno-gotycki z XIII w. zbudowany z kamienia polnego. W kościele znajdują się szczególnie cenne: gotycka rzeźba Madonny z Dzieciątkiem z 1509 r. i dwustronny obraz olejny na desce dębowej z 1600 r. przedstawiający „Biczowanie Chrystusa”, na drugiej „Ukrzyżowanie” w otoczeniu scen biblijnych, nawiązujących do symboli ofiary: Ofiarowanie Izaaka, wywyższenie węża miedzianego, modlitwa w Ogrójcu, Wniebowstąpienie Jezusa Chrystusa, Trójca Święta. Pod tynkiem znajdują się gotyckie i renesansowe polichromie. Na murze kościelnym renesansowe płyty epitafijne. Obok Kościoła zobaczymy zabytkową plebanię z XVIII wieku.
We wsi zobaczymy dwór i pomnik Lupitza – Alfreda Schulz’ego – agronoma, pioniera uprawy łubinu na Łużycach. W lutym 1945 r. toczyły się w okolicy wielodniowe ciężkie walki radziecko- niemieckie. Bieniów zasiedlili głównie wygnańcy z Kresów Południowo – Wschodnich.
W Bieniowie znajduje się kościół z XIII wieku zaliczany do najładniejszych na Dolnych Łużycach, obok zabytkowa plebania z XVIII wieku i niedaleko dwór wiejski z XIX wieku.
Od połowy lat 90-tych ubiegłego wieku dzięki zmianom w Europie i Polsce dawni mieszkańcy Bieniowa w porozumieniu z dzisiejszymi przybywali na wspomnieniowe spotkania. Dzięki wspólnej inicjatywie ufundowana została i ustawiona niedaleko wejścia do kościoła tablica poświęcona zmarłym mieszkańcom. Społeczeństwo wioski dopracowało się cyklicznych imprez, które jednoczą mieszkańców wokoło wspólnego celu. Takimi uroczystościami są miedzy innymi: obchody rocznic zasiedlenia i Kartoflada. Tutaj działa także zespół śpiewaczy Bieniowianki i piłkarski klub sportowy.
We wsi działa też Stowarzyszenie Na Rzecz Rozwoju Wsi „Razem”, które na zachodnim skraju miejscowości oddało do użytkowania Izbę Dziedzictwa Kulturowego. Powiększające się zbiory zabytków kultury materialnej i duchowej przyciągają liczne grupy wycieczkowe.
Dla poprawy walorów estetycznych i krzewienia kultury fizycznej powstał „Lubusik” boisko do gry w piłkę siatkową plażową wraz z placem zabaw. A przy szkole zbudowano boisko wielofunkcyjne. W Bieniowie znajduje się ponadto: stacja PKP, biblioteka, szkoła podstawowa, gimanzjum i Ochotnicza straż pożarna.
Warto zobaczyć:
– Kamienny Kościół gotycki,
– Muzeum Wsi,
– 2 pałace,
– Grodzisko wczesnosłowiańskie,
– Ruiny młyna.
Drożków
We wsi warto zobaczyć także zabytkowe budynki mieszkalne (nr 32 i 100) oraz zabytkowy gołębnik. Miłośnicy przyrody odnajdą tu: bobry i ich żeremia, gniazda czapli siwej, puchacza białego, żurawie, bociana czarnego, czy też jelonka rogacza. Wieś położona jest w bezpośrednim sąsiedztwie obszarów Natura 2000: „Woskownica”, „Żurawno”, „Uroczysko Węglińskie” oraz „Wrzosiec”. W Drożkowie działa Stowarzyszenie „Drożkowska Jutrzenka”.
Großschönau
Hoyerswerda
Hoyerswerda leży w północnej części kraju związkowego Saksonia i należy do Euroregionu „Nysa”. – Zabytki, które warto zobaczyć to:
- Ratusz z 1449 r., wielokrotnie przebudowywany, ostatnio w 1930 r. Na fasadzie herby byłych właścicieli miasta oraz herb miasta i daty 1591 i 1592
- Kościół św. Jana (Johanneskirche)z XV/XVI wieku z elementami renesansowymi, przebudowany w stylu barokowym
- Zamek nawodny (Schloss Hoyerswerda) z XIII wieku. Obecny kształt nadały budowli gruntowne przebudowy w 1592 i 1720 r. Niegdyś zamek był siedzibą właścicieli miasta, później zamieniony został na muzeum (Heimatmuseum)
Tablica upamiętniająca powstanie Domowiny na ścianie budynku szkoły przy ul. Schlossergasse.
Lubomyśl
www.lubomysl.pl
Zaliczany jest do najstarszych osad łużyckich na Ziemi Żarskiej. W swej bogatej historii wiele razy zmieniał swoją nazwę. Niemiecka brzmiała: Waltersdorf, łużycka Wałtarjejce, polska Walterowie oraz Lubomyśl. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1381r. Pojawia się ona w wykazie nazwisk z lądowego rejestru pod panowaniem Bibersteinów. Waltersdorf zamieszkiwało wówczas 18 osób. 6 stycznia 1480r. Johan von Biberstein oddał w zastaw Waltersdorf pod panowanie Sorau (Żary), Beeskau i Storkow (dzisiaj wschodnie Niemcy w regionie Sprewy). 3 czerwca 1490r. miasta Sorau (Żary), Beeskau i Storkow sprzedały otrzymane wcześniej pod zastaw wioski (w tym Waltersdorf) we władanie dla książąt saksońskich. W XIX w. Waltersdorf należał do parafii Sorau. Należy przypuszczać, że w Waltersdorf w 1933r. znajdował się oddział szkoły ewangelickiej z Reinswalde, o czym świadczyć mogą archiwalne wiadomości dotyczące własności tej szkoły na terenie Waltersdorf z 1933r. znalezione na stronie internetowej Archiwum Państwowego w Zielonej Górze. W 1939r. Waltersdorf zamieszkiwało 399 osób. Od 1946r. w miejscowości zamieszkali Polacy – przesiedleni m.in. ze wschodu i centralnej Polski. Zabytkami na terenie miejscowości są: przycmentarna kaplica z XIX wieku, budynki poniemieckiego kompleksu rolniczego oraz zabytkowy murek z kamienia w okolicy dzisiejszego parku.
Lubomyśl położony jest na terenie gminy Żary tuż obok 40 tys. miasta Żary. W pobliżu przebiega droga krajowa Żary-Zielona Góra. Mieszka tu prawie 500 osób. Sołectwo zabudowane jest głównie budynkami jednorodzinnymi (powstaje wiele nowych domów). W Lubomyślu znajduje się także kościół, cmentarz, boisko sportowe, sklep, świetlica i firmy usługowe. Na terenie Lubomyśla występują liczne drzewa – tworzące park o pow. 0,81ha. Wokół sołectwa występują ziemie klasy V, okoliczni rolnicy uprawiają głównie zboża i ziemniaki. Bardzo dobre położenie miejscowości spowodowało jej atrakcyjność. Rozwinęło się tutaj indywidualne budownictwo mieszkaniowe. Nieopodal miejscowości powstaje też gminna strefa gospodarcza. Mieszkańcy Lubomyśla są aktywni. Odbywają się tutaj liczne imprezy promocyjne. W ostatnich latach ze środków unijnych zrealizowano tu projekt rewitalizacji miejscowości (modernizacja boiska sportowego i parku) oraz budowę parkingu turystycznego. Okoliczne lasy zachęcają do zbierania grzybów a także wycieczek pieszych i rowerowych. Miejscowość posiada tereny pod budownictwo mieszkaniowe.
Warto zobaczyć:
Kościół z XIX w. p.w. Matki Boskiej Częstochowskiej należący do parafii Złotnik. Położony w bardzo urokliwym miejscu. Obok znajduje się cmentarz. Msze św. odbywają się tutaj w każdą niedzielę o g.9.30.
Parking turystyczny – miejsce odpoczynku wśród zieleni dla turystów pieszych i rowerowych znajdujące się przy wjeździe do Lubomyśla od strony Żar. Wykonano tu także ścieżkę edukacyjną o tematyce leśnej.
Park – Wspaniała atmosfera zieleni tworzy niepowtarzalny klimat. Znajdziemy tu okazy takich drzew jak – dąb, klon, grab, wiąz i akacja. Odbywają się tutaj cykliczne imprezy promocyjne. Znajduje się tu Plac Zabaw i wiele urządzeń rekreacyjnych.
Boisko – miejsce spotkań i rekreacji na którym swoje mecze rozgrywa miejscowy klub piłkarski Huragan Lubomyśl.
W Lubomyślu znajduje się także siedziba Fundacji Natura Polska założona przez grupę mieszkańców. Fundacja realizuje projekty związane z rozwojem obszarów lokalnych.
Łuk Mużakowa
Park Krajobrazowy „Łuk Mużakowa” powstał w 2001 roku na terenie gmin: Brody, Tuplice, Trzebiel, Łęknica, Przewóz. Obejmuje powierzchnię 182 km2. Park chroni polską część moreny czołowej. Morena (łuk) rozciąga się po obu stronach granicy polsko-niemieckiej, którą w tym miejscu stanowi Nysa Łużycka. Łuk moreny jest wyjątkowo ładnie ukształtowany i widoczny nawet z kosmosu. Na terenie Parku Krajobrazowego Łuk Mużakowa naliczono ponad 100 zbiorników wodnych. Najmłodsze zbiorniki pokopalniane okolic Łęknicy znajdują się w polskiej części Łuku Mużakowa. W rejonie Łęknicy znajdują się najciekawsze obiekty Łuku Mużakowa. Podczas stosunkowo niedługiej wędrówki po okolicy można zobaczyć jeziorka o wyjątkowej barwie wody, przejść się po „węglowej plaży” czy przyjrzeć się z bliska wychodniom węgla brunatnego. Jedną z większych atrakcji jest tzw. Żelaziste Źródełko.
Wiechlice
W Wiechlicach znajduje się dawne lotnisko wojskowe, które powstało w latach trzydziestych XX wieku. W 1992 roku zostało przekształcone w obiekt cywilny tj. osiedle mieszkaniowe i strefę przemysłową. Na lotnisku został postawiony Pomnik tradycji lotniczych prezentujący śmigłowiec w wersji bojowej, z podwieszonymi wyrzutniami rakiet niekierowanych. Posiada on kamuflaż zielony i oznaczenia lotnictwa polskiego. W zachodniej części Wiechlic położony jest park, który wchodzi w skład zespołu pałacowo – parkowo – folwarcznego. Późnobarokowy pałac łączy w sobie historyczny urok z nowoczesnym ekologicznym luksusem. Stylowe wnętrza Pałacu Wiechlice i rozległy malowniczy park z dębowym starodrzewem jest idealną przystanią dla szukających wypoczynku turystów.
Miłowice
W centrum wsi znajduje się pałac zbudowany w latach 1916-1929. Na jego wieży dostrzec można krzyż maltański, a wokół pałacu przepiękny park. Zarówno budynek, jak i park służą podopiecznym Domu Pomocy Społecznej.
Żary
Miasto historycznie należące do Dolnych Łużyc liczące blisko 40 tys. mieszkańców, stolica polskich Łużyc. Nazwa Zara pojawia się pierwszy raz w roku 1007 w kronice biskupa Thietmara. Prawa miejskie Żary otrzymały w 1260r. Z czasów średniowiecznych pozostał historyczny układ urbanistyczny starówki.
Zwiedzanie miasta można rozpocząć krótkim spacerem wzdłuż historycznych murów. Wąskie uliczki bramy, resztki obwarowań baszty i wieże wartownicze tworzą wyjątkowy klimat. W cały system obronny wkomponowane są także kościoły oraz kompleks zamkowo- pałacowy. Można też zwiedzać miasto szlakiem żarskich legend. W miejscach związanych z legendami należy zwrócić uwagę na polsko – niemieckie tablice opisujące żarskie osobliwości. Na trasie można dostrzec głowę konia wystającą z wieży kościelnej czy też odpoczywającego bazyliszka na jednej z fontann.
Warto zwrócić uwagę na gotycki kościół dominujący nad miastem pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa, ratusz z renesansowym portalem, rynek, malownicze uliczki, place i skwery, a także przypałacowy park z folwarkiem i niezwykle urokliwym wczesnogotyckim kościołem pw Św. Piotra i Pawła. Dużą wartość historyczną i architektoniczną ma kompleks zamkowo – pałacowy Bibersteinów – Promnitzów. Na dworze Erdmanna II Promnitza koncertmistrzem był Georg. Phillip Telemann. Ławka z wielkim kompozytorem stoi przy największej fontannie miejskiej na żarskim rynku.
Miłośnicy przyrody mogą aktywnie odpocząć wybierając jedną ze ścieżek rowerowych lub tras pieszych w kompleksie leśnym – Zielony Las. Tutaj jest też najwyższe wzniesienie w województwie lubuskim „Góra Żarska” 227 m. n.p.m. Turystę może zaskoczyć prawie górski krajobraz, który jest pozostałością po morenie czołowej ostatniego zlodowacenia. Parowy porośnięte urokliwą buczyną mają czasami głębokość dochodzącą do 50m. Warto też skorzystać z kompleksu basenów krytych „Wodnik” oraz jednego z wielu nowoczesnych wielofunkcyjnych boisk. Koniecznie trzeba także odwiedzić Muzeum Pogranicza Śląsko – Łużyckiego, w którym można zobaczyć ciekawą makietę starówki, zbiór żarskiej porcelany oraz wiele pamiątek z dawnych czasów.
Atrakcje miasta Görlitz
* miasto o największej koncentracji zabytków w Niemczech – jest ich tu ok. 4000. Dzięki nim spacer po uliczkach miasta to podróż w czasie. Historyczna zabudowa zaliczana jest do najlepiej zachowanych w Europie Środkowej
* przyjazne rodzinom z dziećmi ZOO
* Muzeum Śląskie – punkt obowiązkowy na trasie zwiedzania miasta, pozwala zrozumieć zawiłości historyczne tego wielokulturowego regionu
* Muzeum Historii Kultury opowiada o Görlitz w Domu Barokowym, Domu Biblijnym, Barbakanie Kaisertrutz oraz w wieży Reichenbacher Turm
* domy halowe – styl architektoniczny typowy dla miasta leżącego na szlaku handlowym via regia
* duże imprezy kulturalne miasta
– Dni Jazzu
– Międzynarodowy Festiwal Teatrów Ulicznych Via Thea
– Śląski Targ Garncarski
– Święto Starego Miasta Görlitz i Jakuby Zgorzelec
– Śląski Jarmark Bożonarodzeniowy